<<< terug 

Het verhaal van Sarah

Sarah is al bijna tien jaar ceremoniespreker bij uitvaarten. Ze heeft honderden mensen begeleid bij afscheid nemen, met woorden die troosten, verbinden en herinneren. Maar plots begon er iets te wringen. Niet in haar hart – daar brandde het vuur nog steeds. Wel in haar hoofd.

"Ik doe mijn werk nog altijd heel graag," zei ze tijdens ons kennismakingsgesprek. "Maar het voelt alsof alles op elkaar begint te lijken. De inspiratie is weg, de verhalen worden vlak. En ik... ik denk soms aan stoppen."

Ze wilde helderheid. “Ik wil een ervaren kapitein eens in mijn hoofd laten kijken,” voegde ze er lachend aan toe.

Wat deden we samen?

Voor Sarah stelde ik drie sessies voor, helemaal gericht op het schrijfproces. In de eerste sessie introduceerde ik haar aan het schrijfkompas– een techniek die ik vaak gebruik om ceremonieschrijvers opnieuw in beweging te brengen. Het schrijfkompas nodigt je uit om in vier richtingen te schrijven: cognitief(wat weten we?), emotioneel(wat voelen we?), fysiek(wat gebeurt er concreet in het lichaam, de omgeving?), en spiritueel(wat raakt ons op zielsniveau?).

Maar het is meer dan een structuur. Het gaat ook over flow– over schrijven zonder te denken, zonder sturen, gewoon laten ontstaan. Ik vroeg Sarah om een eerder uitvaartverhaal opnieuw te schrijven, maar dan vanuit elk van die vier niveaus. Niet om het te perfectioneren, maar om vrijheidte ervaren.

In de volgende sessies doken we dieper in wat haar blokkeerde, en hoe ze haar schrijfproces kon heruitvinden. Niet door méér moeite te doen, maar door anderste kijken.

Wat hebben deze sessies haar gebracht? Dit is wat Sarah er zelf over zegt:
"Na onze drie sessies denk ik niet meer aan stoppen. Het schrijfkompas is een totaal andere manier van schrijven, maar opent zoveel verschillende invalshoeken in mijn proces dat mijn creativiteit opnieuw is aangewakkerd. Zodra ik aan een verhaal begin, pluk ik inspiratie – bijna letterlijk – uit de lucht."

Sarah is terug vertrokken. Niet met nieuwe methodes alleen, maar met een hernieuwd gevoel van zin. Haar verhalen leven opnieuw – net zoals zij

Het verhaal van Karin

Zes maanden geleden rondde Karin haar opleiding tot ritueelbegeleider af. Een intensief traject, met mooie inzichten en vaardigheden die helemaal bij haar pasten. En toch… bleef het stil. Geen klanten, geen ceremonie. Alleen maar twijfel.

"Het is mijn eigen schuld," zei ze tijdens ons eerste gesprek. "Ik blokkeer volledig op de gedachte dat je maar één kans hebt. Wat als ik het verpest?"

Die gedachte hoor ik wel vaker bij starters. En ook al weet je diep vanbinnen dat je het kan, soms is het hoofd sterker dan het hart. Ook bij Karin, die nochtans alles in huis had: empathie, taalgevoel, ritueelbesef. En toch… raakte ze niet over die drempel.

Wat deden wij samen?

We begonnen bij de kern: haar gedachten. Stap voor stap loodste ik haar door haar innerlijke dialoog. Wat maakt dat ze blokkeert? Wat zit daaronder? Het antwoord: faalangst. Niet ongewoon, maar wel verlammend. Dus leerden we die angst erkennen en benoemen. En – nog belangrijker – ermee samenwerken in plaats van ertegen te vechten.

Voor Karin werkte het om voorbereid te zijn. Alleen wanneer alles tot in de puntjes klaarstond, kon ze zich écht overgeven aan het moment. Dus maakten we samen een concreet stappenplan: haar website, logo, e-mailhandtekening, praktische tools… alles kreeg vorm. En intussen begeleidde ik haar achter de schermen – bij de voorbereidingen én bij haar allereerste ceremonie. Want je moet niet alleen leren springen, je moet ook iemand hebben die je even een duwtje geeft als je wiebelt op het randje.

Hoe gaat het nu met Karin?

Karin is allang geen starter meer. Begin 2024 nam ze een moedige beslissing: ze ruilde haar vaste kantoorjob in voor haar eigen onderneming als ritueelbegeleider.

"Best spannend," vertelde ze me onlangs met een grote glimlach, "maar ik zou niet meer anders willen. Geen 9-to-5 meer voor mij. Dit is mijnpad.”

Dit is het verhaal van Eva

Eva is copywriter. Ze leeft van woorden, zinnen die raken, verhalen die kloppen. Maar toen haar grootvader overleed en ze zelf de teksten schreef voor zijn uitvaart, gebeurde er iets. Ze voelde het in elke vezel: dit wil ik vaker doen.Niet alleen schrijven over het leven van iemand, maar het ook uitspreken, aanwezig zijn, begeleiden, dragen.

Toch aarzelde Eva. Ze had al zoveel opleidingen gevolgd rond storytelling en tekstschrijven – ze zag het niet zitten om weer eens te leren hoe je een goed verhaal opbouwt. Wat haar werkelijk bezighield, was iets anders: hoe maak je van een verhaal een ceremonie? Hoe geef je woorden vorm, hoe werk je met rituelen, symboliek, emoties? En, heel praktisch: hoe bepaal je een correcte prijs voor zo’n intens proces?

Wat deden Eva en ik samen?

We werkten in drie gerichte sessies, precies afgestemd op haar noden.

De eerste sessie draaide helemaal rond de overgang van tekst naar ceremonie. Hoe breng je flow in een verhaal zodat het als een rode draad doorheen een afscheidsritueel kan lopen? Hoe kies je rituelen die écht passen bij de persoon? Hoe werk je met de emoties die opduiken tijdens een uitvaartmoment? We verdiepten ons ook in symboliek en in hoe je een boodschap brengt die raakt, zonder zwaar te worden.

De tweede sessie bracht helderheid in haar eigen proces. Hoeveel tijd neemt het ontwerpen van een ceremonie nu écht in beslag? Welke stappen zijn er? En waar zit haar unieke meerwaarde?

In de derde sessie keken we samen naar haar allereerste ceremonie. Wat werkte goed? Wat kon nog sterker? Waar zat haar stem, haar stijl, haar kracht? Het werd een sessie vol fijne aha-momenten.

Hoe gaat het nu met Eva?

Eva besloot om het stap voor stap aan te pakken. Ze blijft voorlopig parttime als copywriter werken, maar combineert dat nu met het begeleiden van twee tot drie ceremonies per maand. Zo kan ze groeien op haar eigen ritme, met ruimte voor beide werelden: het geschreven en het gesproken woord, samengebracht in betekenisvolle momenten

Dit is het verhaal van Hannelore

Hannelore droomde ervan om ceremoniespreker te worden. Ze voelde de roeping om mensen te begeleiden op belangrijke momenten in hun leven – met zachte woorden, warme symboliek en oprechte aanwezigheid. Maar ze worstelde ook. Groepstrajecten, zeker online, vroegen veel van haar. Ze merkte dat ze moeilijk mentaal aanwezig kon blijven, dat ze soms verdween in de achtergrond of het gevoel had dat ze niet genoeg ruimte kreeg om echt te landen.

Wat deden wij samen?

We kozen voor een traject op haar maat. Geen standaard pad, maar een warme, persoonlijke begeleiding. Hannelore kwam op regelmatige basis naar mijn tuinatelier voor 1-op-1 VIP-sessies van telkens twee uur. Daar, in de rust en het groen, namen we de tijd. Tijd om dingen uit te leggen, te oefenen, te voelen.

Ze kreeg opdrachten die aansloten bij wie ze is en hoe ze leert. We werkten met haar eigen ritme, haar manier van denken en voelen. Oefeningen kregen extra uitleg, en mijn feedback was persoonlijk en diepgaand. Stap voor stap groeide haar vertrouwen – in zichzelf, in haar stem, in haar manier van werken.

Op het einde van haar traject stelde ze een nieuwe vraag: “Wil je me ook helpen bij het starten van mijn onderneming?” Natuurlijk. We voegden extra sessies toe waarin we spraken over tarieven, zichtbaarheid, eerste klanten, en hoe ze als ondernemer trouw kon blijven aan haar rustige, verbindende energie.

Hoe gaat het nu met Hannelore?

Heel goed. Hannelore begeleidt intussen haar eigen ceremonies – op haar tempo en op haar manier. Kleine groepen, intieme settings, dicht bij de mensen. Dat bleek namelijk haar kracht. Tijdens onze sessies werd dat helder: zij voelt zich het best in kleine kring, waar ze echt kan verbinden. En dat is precies wat ze nu doet.

Laat maar weten of je dit ook in een kortere versie wil voor sociale media of als blogintro. Of misschien wil je er een gesproken luisterverhaal van maken?

Dit is het verhaal van Lieve

"Ik heb al zoveel kennis in mijn rugzak zitten, dus ik wil heel gericht opgeleid worden. Maatwerk graag," zei Lieve tijdens ons eerste gesprek. Ze wist goed wat ze wél en níét meer nodig had.

Wat deden we samen?

Tijdens een uitgebreid intakegesprek gingen we samen op zoek naar haar ideale leerformule. Wat heb je al in huis? Wat wil je nog verdiepen? Wat heb je nodig om verder te groeien? Met behulp van een vragenlijst stelden we een persoonlijk plan op, helemaal afgestemd op Lieve: individuele mentorsessies, concrete oefeningen en opdrachten die ze thuis kon doen.

Voor Lieve waren die individuele sessies een schot in de roos. Ze kon ze perfect combineren met haar job en haar gezin. Aan het einde van elke sessie bekeken we samen wat de focus zou zijn voor de volgende maand.

Ondernemen vond ze spannend. Springen in het onbekende voelde nog wat onwennig. Dus stelde ik voor om te starten met vijf gratis ceremonies voor vrienden en familie. Op die manier kon ze oefenen in een veilige, vertrouwde omgeving – en vooral: groeien in vertrouwen.

Hoe gaat het nu met Lieve?

In februari kreeg ik een stralende mail van haar: haar eerste betalende huwelijksceremonie staat gepland voor deze zomer.

Het verhaal van Martine

Martine nam deel aan een vierdaagse training rond het ontwerpen van ceremonies. Aan het einde van de week voelde ze zich nog wat zoekend. Was ze nu een ceremoniemaker, of eerder een verhalenverteller? Haar buikgevoel zei duidelijk: ik wil ceremonies maken,maar niet zomaar – het levensverhaal moest daar wel een plek in krijgen.

Wat deed ik met Martine?

De eerste oefening van de training is altijd een zoektocht naar je eigen manier van creëren. Want die is voor iedereen anders. Martine ontdekte dat ze een woorddenker is. Ze heeft het hele verhaal nodig om een ceremonie te kunnen vormgeven. Het vertellen van het verhaal is voor haar geen eindpunt, maar een vertrekpunt. Pas wanneer ze het verhaal kent, begint haar creativiteit te stromen. Dan ontstaan de rituelen, de symboliek, de invalshoeken en de juiste woorden.
Martine is dus beide: een verhalenverteller én een ceremoniemaker. Een korte maar krachtige brainstorm gaf haar net dat extra duwtje. Door samen even te pingpongen over haar ideeën, zag ze plots helder wat haar volgende stap was.

Hoe gaat het nu met Martine?

Sinds Martine helder heeft wie ze is en hoe ze wil werken, voelt ze de energie om haar eigen weg te gaan. Ze heeft inmiddels haar ondernemingsnummer aangevraagd – een eerste, concrete stap richting haar eigen praktijk.

<<< terug